Στα πολλά λάθη
που εξυπηρετούν τις επιδιώξεις της Τουρκίας περιλαμβάνεται η υποτίμηση του
Βυζαντίου. Αυτή η τακτική του ιστορικού παραγκωνισμού της υπερχιλιετούς
ελληνικής αυτοκρατορίας δεν ξεκίνησε, φυσικά, ούτε από τους Ελληνες ούτε από
τους Τούρκους και τους Οθωμανούς, που ωφελούνται από τη λήθη μας για εκείνη την
περίοδο της Ιστορίας μας, αλλά από τη Δύση.
Οι Δυτικοί κάθε άλλο παρά ευνοούνται όταν υπενθυμίζεται στη διεθνή
κοινότητα ότι υπήρχε μια αυτοκρατορία που μιλούσε και σκεφτόταν ελληνικά την
ίδια περίοδο που οι νυν εξελιγμένοι Ευρωπαίοι δεν είχαν ξεφύγει από τα δεσμά
της άγνοιάς τους και τον καλπάζοντα πρωτογονισμό τους. Μπορεί να ακούγεται
άκομψο, αλλά ισχύει. Στην Κωνσταντινούπολη υπήρχαν πολυώροφα κτίρια τους ίδιους
καιρούς που οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ζούσαν σε ξυλοκαλύβες.
Μία από τις
μομφές που εκτοξεύονται εναντίον του Βυζαντίου είναι ότι οι επιστήμες, οι
τέχνες, όλες οι εκδηλώσεις του ανθρώπινου πνεύματος, υποχώρησαν ατάκτως άμα το
πέρας της ελληνικής αρχαιότητας. Σύμφωνα με την ουδόλως τεκμηριωμένη άποψη των
αντιβυζαντινών, επί χίλια και πλέον έτη η αυτοκρατορία ασχολούνταν μόνο με τη
ναοδομία και τη σύνθεση θρησκευτικών ύμνων. Ουσιαστικά, παρουσιάζουν την
αυτοκρατορία μας σαν μια αντιπνευματική, θρησκόληπτη και καταπιεστική δεσποτεία.
Ομως, ισχύει το ακριβώς
αντίθετο. Το Βυζάντιο είχε κατορθώσει να ενώσει το θείο με το ανθρώπινο, το
υπερβατικό με τον καθημερινό βίο, τον Χριστό με τον άνθρωπο. Κατά τη διάρκεια
της κυριαρχίας των Βυζαντινών επί του συνόλου σχεδόν του γνωστού κόσμου, οι
επιστήμες και οι τέχνες γνώρισαν μια πρωτοφανή άνθηση. Τα παραπάνω δεν
αποτελούν απόπειρα εξωραϊσμού μιας πτυχής της ελληνικής Ιστορίας αλλά
συμπέρασμα από την πληθώρα των διαθέσιμων στοιχείων, τα οποία αφορούν την
επιστημονική, την τεχνολογική και την καλλιτεχνική πρόοδο την εποχή του
Βυζαντίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου